Brief aan Obama

Las Tunas, Cuba, 5 juni 2013

Aan: Barack Obama,

President van de Verenigde Staten van Amerika

Winnaar van de Nobelprijs voor Vrede

Meneer de president,

Ik schrijf u, en ik vrees tegelijkertijd dat dit bericht nooit onder uw aandacht komt. Er worden duizenden kaarten, brieven, telegrammen en brieven naar u verstuurd om u te vragen de vrijheid van de vijf helden van de republiek Cuba te gelasten, die hun onjuiste veroordeling in een Noord-Amerikaanse gevangenis uitzitten.
Onlangs kwam René González in Cuba aan; de eerste van de vijf die zijn straf volbracht; een straf, uitgesproken door een beïnvloedbare rechter in een rechtbank in Miami, wat de terroristen “het beloofde land” vinden, dan wil zeggen, uw paradijs.

Onze vijf gebroeders werden ten onrechte beschuldigd van het leiden van criminelen, die dadenhebben begaan van dergelijke aard tegen Cuba en tegen het volk van uw land. Ik geloof niet dat u de details negeert van dit proces, dat de justitie van de VS heeft bezoedeld. Ik geloof ook niet dat u tijd heeft besteed aan het uitzoeken hoeveel onze gebroeders daar hebben geleden – en hun familie hier – samen met het Cubaanse volk dat hen al meer dan 14 jaar steunt, zonder dat u een einde  maakt an zoveel wreedheid.

De bewoners van deze planeet weten dat uw land de eerste nucleaire militaire mogendheid is en u de macht heeft een oorlog op te wekken, die de laatste zal zijn op deze aarde, omdat er daarna geen intelligent leven meer zal zijn op deze Aarde.

Ook weten wij dat u kunt bijdragen aan het geluk van de mensen en aan het behoud van alles wat zij hebben opgebouwd gedurende duizenden jaren in alle continenten.

U kunt, vanwege wat u betekent voor uw land en voor de internationale samenleving, op geen enkel moment in uw bestaan handelen zonder verantwoordelijkheid. En – hoe betreurenswaardig – heeft u de klachten genegeerd die plaats hebben gevonden in veel landen, ook in het uwe, waar advocaten en waardige burgers onze landgenoten hebben verdedigd.

René Gonzáles heeft verklaard dat zolang Gerardo, Antonio, Fernando en Ramón in de gevangenis zitten en niet naar Cuba terugkeren, hij zich ook niet vrij voelt.

Dus, de strijd zet zich voort.

Ik wil benadrukken dat er, onafhankelijk van de overweging van René González, wiens politieke standpunt ik deel, vier ooggetuigen in de VS verblijven: de vier genoemden.

Maar nee, meneer de president, het blijven er vijf, want u bent de vijfde in deze zaak; gevangene in het Witte Huis of in het Capitool; gevangene in het Pentagon of op de zetel van de Verenigde Naties; gevangene in uw gepantserde limosine of in uw presidentiële gepantserde vliegtuig.
U bent gevangene in de wapenwedloop, in de politiek, in het politieke gedoe tussen Cuba en Amerika en bij de Cubaanse/Amerikaanse politici, die besluiten wie wel en wie niet de presidentiële verkiezingen winnen in uw land. Het kan zijn dat u, voordat u uw tweede ambtstermijn afsluit, erin slaagt
• de blokkade tegen Cuba af te breken
• de gevangenis in Guantánamo te sluiten, zoals u beloofd heeft tijdens uw verkiezingscampagne
• het terrein, dat in beslag wordt genomen door de marinabasis van Guantónamo, terug te geven aan Cuba
• dat u een einde maakt aan de oorlogen in teveel landen waar Amerikaanse soldaten en die van de NAVO strijden 
• dat u geen fronten opent in andere gebieden en dat u op deze manier laat zien aan wie men de Nobelprijs voor Vrede toekende, aan de degene die het zelfs verdient…

Als op een dag, tussen de duizenden brieven die u ontvangt, iemand deze brief tussen uw lectuur stopt, dan hoef ik geen antwoord te ontvangen.

Ik zal mij tevreden stellen dat u zult hebben begrepen dat, als u de vrijheid geeft aan de vierCubaanse antiterroristen, u zich ook vrij zult voelen en dat u niet meer een gevange van uw geweten zult zijn.

Terwijl u hen vrijlaat, bevrijdt u uzelf ook.

Carlos Tamayo Rodríguez

Vertaald uit het Spaans door Enna Bosse