Categorie archieven: Nieuws

Dag allemaal!

Dit is een berichtje namens Willem, geschreven door zijn dochter Sofie. De communicatie met Cuba laat te wensen over, dus we moeten het doen met de schaarse sms-jes en mailtjes, die ons via de mail van kennissen van Willem bereiken.

Willem is goed aangekomen en bij de douane hier en op Cuba is ook alles in een keer goed gegaan….

De belangrijkste boodschap op dit moment is dat het heel goed gaat met zijn voet. De wond is nu bijna helemaal dicht! Een buurvrouw, die voor arts studeert, komt om de dag zijn voet verzorgen. Hij doet het verder rustig aan met zijn voet en is –na een periode van acclimatiseren- weer begonnen met schrijven!

De medische zorg in Cuba is uitstekend en met de kennis en zorg van dokter Orlando Segura en het middel Heberprot is hij niet meer bang voor een herhaling van de vervelende situatie rond zijn teenamputatie.

Hij is een beetje gefrustreerd dat de Nederlandse artsen zijn teen geamputeerd hebben, terwijl dat volgens de Cubaanse arts helemaal niet nodig was geweest! Men is daar verbaasd dat hun beroemde behandelingsmiddel Heberprot nog niet in Nederland te krijgen is…
Hij krijgt het straks ook mee naar Nederland voor het geval dat er weer een ontsteking zou optreden.

Bij het eerste onderzoek door een Cubaanse arts herinnerde zij zich nog dat Willem 7 jaar geleden een viool voor haar dochter had geregeld! Een betere entree had hij zich dus niet kunnen wensen!
Voor dit onderzoek werd hij door een kennis naar het ziekenhuis gebracht in het zijspan van een motor! Dit is gefilmd en dat had de nodige hilariteit bij omstanders veroorzaakt!

Willem is iedereen die deze reis naar Cuba financieel mogelijk heeft gemaakt super dankbaar! Enorm bedankt dus lieve mensen! Natuurlijk ook voor de support en aandacht op andere manieren!

Hartelijke groet,
Sofie Veldhoven

Informatie over Heberprot:

Heberprot-P
Eigenschappen en voordelen

Stimuleert granulatie (korstvorming) en versnelde re-epithelisatie (vorming van huidcellen) bij ulcers aan de diabetische voet.

Kort de tijd van littekenvorming in.

Deze voordelen dragen bij aan de afname van het aantal chirurgische afzettingen en amputatie risico’s.

Een effectieve oplossing voor een oplosbaar probleem.

Toespraak van Raúl Castro Ruz, Eerste Secretaris van het Centrale Comite van de Communistische Partij van Cuba tijdens op 29 december 2015.

“Year 57 of the Revolution”

Compañeras and compañeros:

A year of intense work and positive results for the country is coming to an end. In recent days, we have seen much activity: on the 18th, a meeting of the Council of Ministers dedicated to, among other issues widely reported in the media, assessing the performance of the economy this year and the proposed plan and budget for 2016, approved in this Assembly today.

Last Saturday, the Twelfth Plenum of the Party Central Committee analyzed the economic situation and, as part of the preparations for the Seventh Party Congress, the proposed Conceptualization of the Cuban Socio-Economic Model of Socialist Development and the report on the implementation of the Objectives approved at the First National Conference of the Party, held in January 2012, were discussed.

As is customary, during their work in commissions, our deputies have debated at length on these issues of the economy, allowing me to highlight just a few aspects.

Despite the impact of the global economic crisis, compounded in our case by the effects of the U.S. blockade, which remains unchanged, and the external financial constraints which have worsened in the second half of the year, the Gross Domestic Product (GDP) this year grew by 4%, which is undeniably a good result in the midst of these circumstances.

All productive sectors are growing, though some fail to achieve what is planned. Social services maintain levels similar to those of the previous year.

The number of visitors rose to three and a half million, which is the highest growth recorded since the country decided to commit itself to the development of tourism. It should not be overlooked that this result is obtained despite the fact that Cuba remains the only country in the world which U.S. citizens are prohibited from visiting as tourists.

Notwithstanding the financial constraints which we continue to face, the commitments made in the different debt restructuring processes with foreign creditors have been fulfilled, and the trend toward gradual recovery of our economy’s international credibility has been strengthened.

The latest concrete evidence in this direction was the important multilateral agreement reached on December 12 in the French capital with the 14 creditor nations of Cuba that make up the ad hoc group of the Paris Club, which allowed for the solving of an old problem, considering the reality and the possibilities of the Cuban economy.

This agreement opens a new stage in economic, commercial and financial relations with the participating countries, as it facilitates access to much needed medium and long term financing to implement the investments foreseen in our development plans.

I reiterate the will of the Cuban government to honor the commitments resulting from this and other agreements reached in debt renegotiations with other states and their private sectors.

I must also recall the strategic significance of the agreement signed with the government of the Russian Federation for the financing on favorable terms of four power plants, generating 200 megawatts of electricity each, and the modernization of our steel industry.

Next year the Gross Domestic Product will continue to grow, but at a slower rate of 2%, as a result of financial constraints associated with falling income from traditional export items due to lower global market prices, such as nickel.

Moreover, although the downward trend in oil prices benefits us by reducing expenditures for the import of food, raw materials and manufactured goods, it is no less true that negative consequences have resulted this very year of 2015 in relations of mutually beneficial cooperation with several countries, particularly the Bolivarian Republic of Venezuela, subjected to an economic war to reverse the popular support for its Revolution.

Given this scenario there is no room, as Fidel has always taught us, for the slightest defeatism, just the opposite. The history of our Revolution is full of glorious chapters in the face of challenges, risks and threats.

It is up to us to maximize efficiency, concentrating resources on activities that generate export earnings and import substitution, making the investment process more efficient and increasing investments in the productive sector and infrastructure, prioritizing the sustainability of electricity generation and raising efficiency in the use of energy sources.

At the same time, we must reduce any expenses that are not essential and make the most of available resources with more rationale and the commitment to develop the country.

Despite the limitations, social services provided free to all Cubans will be guaranteed at levels similar to those of recent years.

We will now address certain foreign policy issues.

In my remarks last July 15, at the close of the 5th Period of Ordinary Sessions of the National Assembly, I said, and I quote: “We notice that an imperialist and oligarchic offensive has been put into practice against Latin American revolutionary and progressive processes, which will be decisively confronted by our peoples” (end of quote).

We are confident that new victories of the Bolivarian and Chavista Revolution are to come under the leadership of compañero Nicolás Maduro Moros, President of the Bolivarian Republic of Venezuela, faced with the constant destabilizing onslaught of the right, encouraged and supported from abroad.

We trust in the commitment of Venezuelan revolutionaries and their people, mostly Bolivarian and Chavista, to the unforgettable legacy of President Hugo Chávez Frías.

We are convinced that, as they did in 2002 by preventing the coup d’état against President Chávez from being completed, the Venezuelan people and the civil-military union will not allow the achievements of the Revolution to be dismantled and they will be able to turn this setback into a victory.

In reiterating the solidarity of Cuba, who will always be with the homeland of Bolívar, we call for international mobilization in defense of the sovereignty and independence of Venezuela and an end to acts of interference in its internal affairs.

In Brazil, the oligarchy also spares no efforts in attempting to overthrow President Dilma Rousseff through a parliamentary coup. Our solidarity and support goes out to her and our Brazilian brothers and sisters in the battle being waged in defense of the social and political progress made during these 13 years of Workers’ Party leadership.

History demonstrates that when the right assumes government power, it does not hesitate to dismantle social policies, benefit the wealthy, restore neoliberalism and apply cruel shock therapy against workers, women and the youth. Decades of military dictatorships in Latin America and new methods to destabilize progressive governments have taught us that imperialism and the right do not renounce violence to impose their interests.

Within this perilous, complex regional context, it is essential to defend the unity of the Community of Latin American and Caribbean States (CELAC), as an indispensable, legitimate, unitary mechanism of political agreement and integration, which has made possible the bringing together of the 33 states of Our America, for the first time with a common purpose.

The Proclamation of Latin America and the Caribbean as a Zone of Peace, signed by all heads of state and government at the Second CELAC Summit held in Havana, in January of 2014, provides a solid foundation for the development of relations between our countries and at the international level.

We are optimistic given the progress achieved in the peace talks between the Colombian government and the Revolutionary Armed Forces of Colombia-People’s Army, a process which is closer than ever to producing an agreement to put an end to the armed conflict, which has drained this country for more than half a century. We will continue our impartial work as a guarantor and site of the talks.

This coming month, Cuba will assume the presidency of the Association of Caribbean States, with a firm, unequivocal commitment to the cause of unity and Latin American and Caribbean integration.

As the national and foreign press has been reporting, there are currently several thousand Cuban citizens in Costa Rica, who arrived to this nation from other countries in the region with the intention of traveling to the United States. These persons, who left Cuba in a legal fashion, during their journey become victims of unscrupulous traffickers and criminal gangs which do not hesitate to put the lives of Cuban migrants in danger.

Our government has been in contact with area governments since the very beginning of this situation, seeking a rapid, adequate solution, as Pope Francis has also called for, taking into consideration the difficult circumstances in which these people find themselves. Cuba has reiterated its commitment to legal, orderly and safe emigration, as well as to the right of Cuban citizens to travel and emigrate and return to the country, in accordance with migratory legislation.

Just as the Revolutionary Government Declaration, published December 1, indicated, the “wet foot-dry foot” policy, the Parole Program for Cuban Medical Professionals, and the Cuban Adjustment Act continue to be the principal catalysts of irregular emigration from Cuba to the United States.

(Other) Latin American and Caribbean migrants also deserve humane and fair treatment. Abusive and discriminatory practices, the violation of human rights, the separation of families, and the cruel arrest and deportation of unaccompanied children must cease.

Moving to another issue, as we warned early on, the policy of unilateral sanctions against Russia, and the tightening of NATO’s encirclement of its borders, have only led to a climate of greater instability and insecurity in the region.

Continuing to worsen is the humanitarian crisis engendered by waves of refugees to the European continent, produced by the conditions of conflict and poverty created by an unjust international economic order, and by the non-conventional wars and destabilization attempts of NATO in North Africa and the Middle East. Europe must assume its responsibility and guarantee respect for the human rights of these people, as well as contribute to the resolution of the causes of this phenomenon.

We reaffirm the right of the Syrian people to seek a resolution with respect to their problems, with the participation of this nation’s legitimate authorities, without foreign interference, preserving their sovereignty and territorial integrity.
This past month of September, we received Pope Francis, with admiration, respect and affection, precisely during the year in which we commemorate the 80th anniversary of uninterrupted relations between Cuba and the Holy See. We appreciated his homilies calling for peace and equity, the eradication of poverty, the defense of the environment, and his reflections on the causes of the principal problems affecting humanity today.

During the year which is ending, bilateral political dialogue with numerous countries was strengthened, evidenced by the visits to Cuba of 184 foreign delegations, 25 of which were led by heads of state or government from all of the world’s regions.

This past September, we participated, along with the majority of the planet’s heads of state and government, in the UN Summit for the adoption of the 2030 Agenda, which approved a new framework for sustainable development, with the objective of reducing extreme poverty, hunger, disease, gender inequality, the lack of access to education and basic infrastructure, and the degradation of the environment.

The commitment and actions of the industrialized world continue to be insufficient. Only by constructing a new international economic order, and a different global financial structure, will it be possible for the countries of the South to meet the goals and objectives approved.

The international community has maintained its condemnation of the U.S. blockade in different forums, in particular during the UN Summit and the high level segment of the General Assembly, in which I had the opportunity to participate, and during which tens of heads of state and government called for an end to the blockade.

This past October 27, 191 UN member states supported Cuba’s resolution, a gesture which our people deeply appreciated, and which shows that the world has not forgotten that the blockade continues.

We have reiterated to the United States government that, in order to normalize our bilateral relations, the blockade must be lifted and the territory usurped by the Guantánamo Naval Base must be returned, just as I explained in my statement during the Council of Ministers on the 18th, when I reaffirmed, moreover, that Cuba should not be expected to abandon its independence cause, or renounce the principles and ideals for which generations of Cubans have fought, for a century and a half.

To advance in this process, the right of every state to choose the economic, political and social system it desires, without interference of any kind, must be respected. We will never accept conditions which undermine the sovereignty or dignity of our homeland.

What is essential now is that President Barack Obama decisively use his broad executive powers to modify the implementation of the blockade, which would give meaning to what has been accomplished and allow for substantive progress.

Just a month and a half ago, we held events commemorating the 40th anniversary of Angola’s independence and the launching of Operation Carlota, which allowed for the recollection of our people’s internationalist contribution to the historic struggle waged by Angolans, Namibians and Cubans, which definitively changed the political map of Southern Africa and accelerated the end of the ignominious apartheid regime.

We especially appreciate the solidarity shown Cuba by the African Union. We reiterate our support to their development program, Agenda 2063, and we will continue to honor our cooperation commitments.

During this last half of the year, progress was made in the negotiation of a Political Dialogue and Cooperation Agreement between Cuba and the European Union, as well as in our bilateral relations with its member states. In February of next year, I will undertake an official visit to France, to reciprocate that made by President François Hollande.

Finally, compañeras and compañeros:

Just a few hours before the arrival of Year 58 of the Revolution, I would like to convey, to all Cubans, well-deserved congratulations, and my deep conviction that we will be able to overcome any challenge in our endeavor to build a prosperous and sustainable socialism.

Thank you very much.

http://en.granma.cu/cuba/2016-01-04/we-will-never-accept-conditions-that-undermine-the-sovereignty-or-dignity-of-our-homeland

Toespraak tijdens de openbare bijeenkomst van de NCPN,
7 november 2015

Goedemiddag beste kameraden en vrienden, Hartelijk bedankt voor het uitnodigen van de Cubaanse ambassade op deze belangrijke bijeenkomst. Helaas kan ik me niet in het Nederlands tot jullie richten en jammer genoeg moet mijn ambassadeur zich laten verontschuldigen. Hij had andere verplichtingen waar hij niet onderuit kon en vroeg mij in zijn plaats te komen. Hij had hier heel graag gesproken maar het was even niet mogelijk. Mijn naam is Carlos Rodriguez, Derde Secretaris en plaatsvervangend hoofd van de Cubaanse ambassade in Nederland. Als jullie me toestaan lees ik graag voor wat ik voor deze bijzondere gelegenheid op papier heb gezet. Beste kameraden en vrienden, Het is voor ons een grote eer om vandaag hier te zijn, om met jullie van gedachten te kunnen wisselen over de huidige situatie van Cuba en de relaştie van ons land met de rest van de wereld. Voor ik inga op de specifieke situatie in Cuba vestig ik eerst de aandacht op de datum van vandaag: 7 november. Op 7 november 1917 behaalde een commuşnistische revolutie de overwinning in Rusland. De Oktoberrevolutie bereidde de weg voor voor de emancipaČtie van vele bevolkingen wereldwijd. Ze opende een nieuw front van revoluties tegen het imperialisme in vele landen. Dit revolutionair front werd geopend en ontwikkeld onder de bezielende leiding van Lenin en later Stalin, Mao en andere leiders. De Cubaanse revolutie wordt hier tot op de dag van vandaag door geëerd. Vol trots bevestig ik daarom eens te meer Cuba’s verbondenheid met de communistische ideologie en ik verzeker jullie dat deze ook in de toeşkomst onze leidraad blijft. Beste kameraden, Dit zijn belangrijke tijden voor Cuba. Op binnenlands terrein bevindt mijn regering zich middenin een proces dat we ‘het moderniseren van het Cubaanse sociaal en economisch model’ noemen. Dit betekent dat Cuba verandert en dat mijn land alle noodzakelijke maatregelen neemt om de economie te reorganiseren en het leven van zijn bevolking te verbeteren. Deze maatregelen volgen op soevereine beslissingen. Ze worden genomen omdat de Cubaanse bevolking besloot ze te steunen. Cuba verandert dus binnen zijn eigen sociaal model, het socialisme. De meerderheid van onze bevolking wil het socialisme als systeem behouden omdat ze van mening is dat het een rechtvaardig systeem is en omdat het werkt, hoewel men weet dat het verre van perfect is en er nog veel moeişlijkheden overwonnen moeten worden. Economische groei is een noodzaak. Naast modernisering en een verhoogde productiviteit zijn ‘duurzaamheid’ en ‘welvaart’ daarbij sleutelbegrippen voor de Cubaanse economie. De structuur van het eigendom verandert eveneens in Cuba. Er zijn meer eigenaars van kleine bedrijven en meer coöperaties in de landbouw en de dienstensector. Toch blijft de planeconomie centraal staan in de Cubaanse economie waarin industrialisering en modernisering belangrijke aandachtspunten zijn. Met het oog op de toekomst vormt de ontwikşkeling van de high techindustrie daarom een speerpunt. Ook het produceren van genoeg voedsel op onze boerderijen om zelfvoorzienend te worden is een strategische prioriteit voor Cuba. Op internationaal gebied heeft Cuba altijd een krachtig engagement getoond. De Verenigde Staten en Cuba hebben onlangs hun diplomatieke verhoudingen hersteld en beide landen streven ernaar om ook hun economische banden aan te halen. Dit betekent echter niet dat de verhoudingen tussen de VS en Cuba genormaliseerd zijn. Onze relatie is nooit normaal geweest en het zal nog lang duren vooraleer dat het geval is. Een aantal kwesties moet opgelost worden, zoals: ę Het onvoorwaardelijk opheffen van de economische, financie- en handelsşblokkade. Het overdragen van het illegaal bezette grondgebied van de marinebasis Guantnamo Bay. Het staken van subversieve radio- en televisie-uitzendingen gericht op ons eiland en een einde aan de destabiliseringsprogramma’s.  Compensatie voor de menselijke en economische schade die tot op heden wordt toegebracht aan de Cubaanse bevolking. Het opheffen van de blokkade heeft dus onze topprioriteit en zolang die van kracht blijft zullen we de resolutie getiteld ‘de noodzaak het economisch, commercieel en financieel embargo, door de Verenigde Staten opgelegd aan Cuba, te beëindigen’ elk jaar opnieuw voorleggen aan de Verenigde Naties. De blokkade als Amerikaans instrument om de Cubaanse Revolutie te vernietigen heeft gefaald. President Obama heeft dit zelf toegegeven. Er zijn enkele kleine maatregelen genomen om de blokkade te verzwakken maar ze is nog steeds intact. Obama zal in dit opzicht nog vaak van zijn presidentiële bevoegdheid gebruik moeten maken. Hij kan meer maatregelen tegen de blokkaşde nemen en moet de discussie om een eind te maken aan deze onzinnige poliştiek in het Amerikaanse Congres aanzwengelen. Onder Obama’s regering is de blokkade nog verder aangescherpt. Er zijn tijşdens zijn bewind 42 boetes opgelegd aan Amerikaanse en buitenlandse bedrijşven die het embargo schonden waarmee het totaal opgelopen is tot 14 miljard dollar. De blokkade is onwettig en vijandig. Ze is het voornaamste obstakel voor de normalisering van de betrekkingen tussen Cuba en de VS. Het wordt Cuba onmogelijk gemaakt om vrijelijk goederen en diensten met de VS uit te wisselen, terwijl de VS vanwege hun nabijheid een natuurlijke markt voor ons vormen. Bij onze internationale financiële transacties kunnen we geen gebruikmaken van de dollar en ook kunnen we geen dollarrekeningen openen bij banken in derde landen. Al meer dan twintig jaar wordt er in de hele internationale gemeenschap gepleit voor het opheffen van de blokkade maar tot dusver is er niets gebeurd. Op 27 oktober, slechts enkele dagen geleden, deed Cuba bij de Verşenigde Naties zijn jaarlijkse oproep om een eind te maken aan deze eenzijşdige politiek. Gelukkig konden we opnieuw rekenen op de steun van de meerşderheid van alle landen op de wereld. De VS en Israel echter besloten deze onrechtvaardige politiek te blijven steunen. We zijn ervan overtuigd dat dit beleid vroeger of later beëindigd zal worden en als deze tijd aangebroken is zal de mensheid het heldhaftig verzet van de Cubaanse bevolking nooit vergeten. De Cubanen zullen de verworvenheden van de Revolutie zoals het onderwijs, de gezondheidszorg, de sociale voorzieningen en andere successen blijven verdedigen. Daarom vragen wij al onze kameraden en vrienden, niet alleen in Nederland maar ook in de rest van Europa om door te gaan met jullie steun aan Cuba en de Cubaanse Revolutie en om de waarheid over Cuba te blijven verspreiden. Ga door met het uitdragen van de sociale idealen van de Revolutie. Ze zijn niet alleen voor Cuba bedoeld maar voor alle bevolkingen die geloven dat een betere toekomst mogelijk is. Lang leve het Communisme! Dank je wel.

“Het gaat niet best met de wond aan mijn voet”. Aan het woord is voorzitter van Holanda Pro Cuba Willem Veldhoven. “Het liefst pakte ik vandaag nog mijn koffers en stapte ik op het vliegtuig naar Cuba”.

Aanleiding voor deze verzuchting is een e-mail van de Cubaanse arts, angioloog en vasculaire chirurg Dokter Orlanda Segura. ‘Ik schrijf u om te zeggen dat wij hier op Cuba mensen genezen met een diabetische voet zoals u heeft. Ik heb me niet heel goed in de situatie kunnen verdiepen maar onze wederzijdse vrienden hebben mij uitgelegd dat uw teen is geamputeerd door sepsis van het bot’, zo begint de e-mail die Willem ontving. ‘We hebben een behandeling met Heberprot, een geneesmiddel dat wordt gemaakt op basis van de fysiologie van epidermale groei die granulatie en genezing mogelijk maakt bij zweren die verschijnen na de operatie zoals als u hebt gehad’. Op Cuba geen kostbare niet-werkende behandeling met een vacuum-pomp. Dokter Orlando Segura meent na het zien van foto’s van Willems voet, dat voor zover hij het kon beoordelen Willem op Cuba prima zou kunnen genezen. “Begrijp je nu waarom ik hier niet meer rustig zit. Iedere week die uitzichtsloze behandeling en de wetenschap dat mijn oudste broer aan dezelfde kwaal is overleden,” aldus een geagiteerde Veldhoven. “Ik heb het nagevraagd. Hier hebben de dokters niet eens van het middel gehoord, terwijl het al duizenden mensen geholpen heeft en zelfs international prijzen gekregen.” Veldhovens ogen spugen vuur. Op Cuba, waar de medische zorg gratis is, kunnen ze hem in no time genezen. En hier? Hier betaal je je blauw aan ziekenkostenpremies en word je op je met het grootste gemak op je aow-uitkering gekort, zodat je niet eens een ticket kan betalen.

Willem predikt al jaren de international solidariteit met zijn stichting ‘Holanda pro Cuba’. In zijn geval kan die solidariteit echt wederzijds zijn als dit Cubaanse geneesmiddel hem de lang verwachte genezing zou kunnen brengen. ‘Cuba pro Holanda’ dus.

info over Heberprot vindt u HIER